COLUMN – LEVEND DOOD!

2018-04-26T12:20:00+02:0026 oktober, 2017|

Enige tijd geleden ontmoette ik de heer en mevrouw K. Op zoek naar een oplossing voor hun schulden. Middelbare leeftijd, getrouwd en samen ouders van 3 kinderen in de puberfase. Ze maken een uitgebluste indruk. Beleefd maar vooral gereserveerd. Korte antwoorden op een emotieloze toon. Uiteindelijk vraag ik hen of ze er vertrouwen in hebben of dat ze uit wanhoop bij ons terecht zijn gekomen. Het laatste blijkt het geval.

De man is eerder getrouwd geweest en heeft schulden meegenomen in zijn nieuwe relatie. Tijdens dit huwelijk worden de schulden, ondanks dat ze beide een redelijke salaris hebben, alleen maar groter. Vooral door de belachelijk hoge rente en kosten die de schuldeisers rekenen. Door jaren van structurele beslaglegging op een groot deel van het salaris kunnen ze zelf de andere schulden niet meer op lossen. Klagen doen ze niet want “het is onze eigen schuld”. Hulp is echter noodzakelijk en in 2005 wordt de stap naar de schuldhulpverlening gemaakt.

De MSNP (Minnelijke Schuldsanering Natuurlijke Personen), waarbij men probeert in overleg met de schuldeisers tot een regeling te komen, mislukt waarna ze in 2007 door de kantonrechter worden toegelaten tot de WSNP (Wet Schuldsanering Natuurlijke Personen). Dankzij de twee inkomens uit arbeid wordt er flink afgelost op de schulden. Hij is voor zijn werk afhankelijk van een auto en wanneer deze tijdens de WSNP vervangen moet worden krijgen ze van de WSNP-bewindvoerder toestemming om 2500 euro op te nemen uit de boedel: het gespaarde geld voor de schuldeisers.

Na 3 jaar WSNP, oordeelt de rechter bij de eindzitting keihard: de 2500 euro had voor het einde van de regeling terugbetaald moeten zijn. Verlenging van de WSNP is niet bespreekbaar. Verbijsterd zijn ze omdat het geld na overleg met de WSNP bewindvoerder was verkregen. Niets was hen verteld over terugbetalen! Waarvan? Geen schone lei maar een inktzwarte bladzij. Ellende die voelbaar is op het moment dat ik hen spreek. 15 jaar schulden betekent levend dood zijn!

Geen vakanties. Geen verjaardagen . Geen cadeautjes. Geen Kerst. Geen Sinterklaas. Geen familie bezoekjes. Geen bioscoop. Schoolreisjes met bijbetaling? Kan niet. Kleding? Nauwelijks. De kinderbijslag gaat op aan levensmiddelen. Uit eten? De Mac? Nooit. Ondanks dat: ze werken nog steeds en de kinderen gaan naar school met goede resultaten. Ze klagen niet maar de ouders zijn op! Ze dromen van een rechter die zegt: betaal 2500 euro en jullie zijn schuldenvrij! Wordt vervolgd.

ben-steenvoorden-columnColumnist:
Ben Steenvoorden, directeur ZEKER

Zaterdag 21 oktober 2017
Bijlage Werk & Geld – dagbladen
Holland Media Combinatie

Lees ook: