COLUMN – DE PAASHAAS

Het is ongeveer 8 jaar geleden dat ik bewindvoerder werd van de inmiddels overleden mevrouw J. Ze was destijds 70. Haar man was 3 jaar daarvoor gaan hemelen, niet ver voor hun 50^e huwelijksdag. Ze hadden geen kinderen. Het alleen zijn beviel haar niets. Ze vereenzaamde . Hele dagen liep ze door de stad, zo werd later duidelijk. Een paar weken voor Pasen was ze verward en mager door de politie op straat gevonden. Een ingeschakelde arts constateerde dat een opname noodzakelijk was. De hulpverlening aldaar diende een verzoek in bij de rechtbank voor beschermingsbewind zodat ook voor haar financiële verplichtingen gezorgd kon worden.

Van aanvraag bewind tot en met de werkelijke onderbewindstelling duurt gemiddeld twee maanden. Vanwege haar gesteldheid kon mevrouw niet zelf naar de rechtbank voor de zitting. In die gevallen komt de kantonrechter dan naar de zorginstelling. Dat is geen uitzondering. In de grote steden hebben kantonrechters regelmatig een zogenaamde rij-dag. Op zo’n dag beoordelen ze dus op locatie of iemand een bewindvoerder nodig heeft. In het geval van mevrouw J. was het duidelijk.

Nadat de beschikking, het document waarin staat dat iemand onder bewind is gesteld en wie de bewindvoerder is, binnen was kon ik officieel aan de slag. Via de hulpverlening hoorde ik dat mevrouw haar arbeidsleven-lang bij een grote bierbrouwer in dienst was geweest. Daar had ze haar man ontmoet en samen hebben ze daar ook hun pensioen gehaald. Toen ik contact opnam met de afdeling personeelszaken over dat pensioen wisten ze precies om wie het ging. Het echtpaar J. was meer dan bekend en zeer geliefd. Dat kwam niet alleen door de vele dienstjaren maar vooral omdat ze geen jubileum, huwelijk, verjaardag of andere feestelijke gebeurtenis van de ruim 300 collega’s oversloegen. Ze waren er altijd!

Inmiddels was via de politie gemeld dat buurtbewoners ratten zagen in en rondom de kleine benedenwoning van mevrouw. Met de gemeentereiniging en de huissleutels stond ik dezelfde dag enigszins gespannen voor de deur. Door wat zou ik besprongen worden?

De deur ging open en….… ………we liepen een schoon en opgeruimd klein museum van de bierbrouwer binnen. Alles in huis droeg het kenmerk van de brouwerij. Lamp, asbak, posters, klok, bekers, glazen, paraplu, tafelkleed en nog veel meer. Geen rat te bekennen maar wel een prachtige paashaas. Uiteraard op zijn borst het logo van de brouwer! Had mevrouw zelf geplakt. Zo hoorde hij er helemaal bij.

 

Columnist:
Ben Steenvoorden, directeur ZEKER

Zaterdag 31 maart 2018
Bijlage Werk & Geld – dagbladen
Holland Media Combinatie

Lees ook:

• Column – Mentorschap
• Column – Gelukkig nieuwjaar!
• Column – Leven dood!
• Column – toezicht of toekijken
• Column – Liefde maakt blind
• Column – Wildgroei
• Column – Blokkades
• Column – Verkiezingen
• Column – Schuldig
• Column – Boerenverstand
• Column – Geven
• Column – Pech
• Column – Schaamte
• Column – Eenzaamheid
• Column – Digitalisering
• Column – Financieel misbruik
• Column – Afhankelijkheid
• Column – Innovatie in de financiële zorgverlening
• Column – Financiële zorgverlening als onderdeel van de zorgverzekering